W stronę słońca

Się jedzie się!
W stronę słońca się jedzie się!
 

Jak to tak - spyta uważny czytelnik - w stronę słońca, skoro na północny zachód? Ano tak to, że w Tokio zaczęło dzisiaj padać i są obawy w naszych sercach, że nie przestanie do połowy lipca. Zderzyło się gorące południowe powietrze (było 36 st. C dwa dni temu) z zimnym północnym. Zwarło się i wyciska ściskowe skropliny. Potrafi tak długo i nazywają to porą deszczową.
Więc ucieka się z deszczu w stronę słoneczka nadmorskiego, które zgodnie z zapowiedziami Wicherka i Chmurki wciąż panuje nad miastem Niigata. Przy okazji ściga się uciekłe wczoraj rowerki. Lekko się ściga i śmigle, gdyż shinkansen Toki (czas) kradnie czas z czasoprzestrzeni, zakrzywia ją, czy coś w tym stylu, śmiga nam obrazkami rozmytego krajobrazu i za dwie godzinki wysadzi nas w miejscu docelowym.
 

A jeszcze z rana lekko nie było. Należało rozdzielić ziarno sprzętu do tras rowerowych od plew sprzętu do wycieczki standardowej. Ziarno poszło do sakw rowerowych, plewy zaś do walizek, których miejsce pozostaje w Tateishi. Torby wielgaśne trzeba było upchać sakwami rowerowymi i torby te na plecach własnych tragać do pociągu i do przesiadki i do pociągu i do przesiadki, i tak trzy razy, aż do zakupu biletów na obecnie jechany pociąg.
 

Zajadło się w stylu japońskim śniadanko! W stylu japońskim bynajmniej nie dla smaku czy potrawy jako takiej, ale ponieważ japońscy przyjaciele mają w zwyczaju zaraz po wejściu do pociągu wyciągać z toreb i walizek swoje bento (śniadanko w plastikowych pudełeczkach z przegródkami) i jak na komendę zajadać się tym, co tam mama, żona czy inna osoba usługowa zrobiła (kobiety też jedzą, więc można sobie stronę usługową zmienić tu na męską, jeśli kto potrzebuje takiej równowagi). W całym wagonie, w pociągu całym, a nawet, jak sądzę, za nim, rozciąga się słynny zapach umami, który niestety w tym przypadku robi z luksusowego pociągu tani bar i to od zaplecza. U nas też, wiadomo: jajeczko na twardo, kiełbaska z czosnkiem i zapaszek też jest powalający. Ale w Japonii?! Gdzie te maniery? Ano są też takie maniery jak siorbanie, głośne kichanie (jak z armaty!) i obżeranie się w pociągach. Ale zjedz coś na murku przy chodniku - złamanie etykiety! Wypróżnij sobie nosek w chusteczkę - złamanie etykiety! Trzeba się dobrze w tym połapać, żeby się nie pogubić. :)
 

Się jedzie się!
W stronę słońca!