2/3 marzenia

 No i stało się! Drugi etap japońskiej przygody został zamknięty. Przejechaliśmy z Krzyśkiem równo 1000 km! Od Niigaty przez wyspę Sado, na północ do Akity, przez półwysep Oga, na południowy wschód przez góry Ōu do Sendai, stąd do Matsushimy i z powrotem do Sendai!  

Było deszczowo, wietrznie, upalnie, ale przede wszystkim - idealnie :) Pogoda, poza paroma wybrykami, rozpieszczała nas. Obozowaliśmy w miejscach dzikich i pięknych i (formalnie) nielegalnych. Stres był, ale tym większa radocha!

Podziękowaliśmy już sobie za ten miesiąc przy pożegnaniu. Chciałbym tylko wyrazić tutaj satysfakcję ze zdania tak trudnego egzaminu. Być ze sobą 25 dni, 24 h na dobę i nie skakać sobie do gardeł, to wiedzieć, kiedy zagaić, a kiedy milczeć, kiedy wyrazić swoją wolę, a kiedy zejść z drogi, to widzieć zawsze rozwiązanie problemu, a nie szukać garbatego wielbłąda. I wspierać się w miejsce malkontentowywowania.

Czytałem przed wyjazdem notatki jednego z doświadczonych podróżników rowerzystów. Wypowiadał się na temat wypraw w grupie. On zdecydowanie preferuje samotną jazdę. Jeśli zaś w tandemie, to z osobą, którą bardzo dobrze zna i wie, czego się spodziewać. Nigdy za to w większej grupie. Coś w tym jest. Jeśli kiedyś spróbuję jazdy w większym składzie, to na krócej i na bliżej :) Tak ze trzy dni i dwadzieścia trzy kilometry. :)

Dzięki, Krzychu, jeszcze raz! Szczęśliwego powrotu! Wielu opowieści w gronie! I kolejnych wielkich marzeń - jeszcze niejeden ocean, niejeden brzeg (z przesuwną linią brzegową) i niejedno molo przed Tobą!

Dla mnie nadchodzi teraz trzeci etap - sprawdzić, jak się pedałuje na Hokkaido. Czy będzie to, tak jak się spodziewam, inna Japonia? Przekonam się o tym w pojedynkę. A świadków będę miał już tylko w Was, drodzy radiosłuchacze!